Watersnoodramp 1953

Bij deze ramp kwamen ongeveer 1800 mensen om het leven. Bij de overledenen was ook een Helmonder. Hij overleed weliswaar niet aan de rechtstreekse gevolgen van de ramp, maar aan de gevolgen van een kou die hij had opgelopen bij de reddingswerkzaamheden. De Helmondse Courant van 3 april, waarin zijn overleden staat gememoreerd, zegt: “Hij trok vooral de aandacht om z’n vurige temperament, dat hij ook meenam naar Zeeland, waar hij misschien wel té ijverig is geweest, waar hij zich wellicht te weinig heeft ontzien. Na enige dagen al bleek dat hij met een zware longontsteking …… nog aan de dijk was”.

Henk Wijnen was vaandrig in de 42^e Compagnie Geneeskundige troepen van de kazerne Oirschot. Het leger werd in 1953 massaal ingeschakeld bij de reddingswerkzaamheden en ook Henk Wijnen was erbij. Hij werd geboren te Helmond op 23 juni 1931 als zoon van Antonie Wijnen en Clasina Johanna Walravens. Hij bracht zijn jeugd door in de Verlengde Wolfstraat in de St. Josephparochie, waar hij lid was van de St. Josephzangertjes van Theo Driessen. Ook was hij bij de Stam van de Gregoriusverkenners. Hij overleed in het ziekenhuis van Hulst op 1 april 1953. Daar was na zijn opname geconstateerd dat hij behalve een longontsteking ook een hersenvliesontsteking had. 

Op 7 april werd hij in Helmond begraven met militaire eer. Het lichaam was tevoren overgebracht naar het Helmondse ziekenhuis dat toen nog in de Molenstraat gevestigd was. Van daar werd Henk Wijnen, begeleid door zijn compagnie en een vuurpeloton bestaande uit twaalf manschappen van het regiment Johan Willem Friso, naar de St. Josephkerk gebracht, waar de requiemmis werd opgedragen door de regimentsaalmoezenier. De zang in de kerk werd uitgevoerd door de leden van zijn eigen koor: de St. Josephzangers en -zangertjes. Bij de tocht van kerk naar kerkhof werd hij, behalve door de militairen, zijn familie en een afvaardiging van zijn collega’s bij de Vlisco, ook nog vergezeld door de zangers.

Collectie RHCe